SORU- Efendim bize kısaca kendinizi tanıtır mısınız?

Turan YALÇIN - 1967 yılında Tokat’ın Pazar ilçesinde doğdum. İlkokulu Pazar’da tamamladım. Pazar Ortaokuluna devam ettiğim 1979 yılında geçirmiş olduğum menenjit hastalığından dolayı işitme gücümü kaybettim. Ama okula devam ederek tamamladım. Pazar Lisesine başladığım sene lise 1. sınıfta 2 yıl üst üste sınıfta kalmama rağmen Pazar Lisesini tamamladım. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi İktisat Bölümünü tamamladım. Bir süre Tokat’ta GAZİOSMANPAŞA Üniversitesinde çalıştıktan sonra Türk Telekom’a memur olarak girdim. ÖZELLEŞME SONRASI iL HALK KÜTÜPHANESİNE ATANDIM. Halen bu kurumda çalışmaktayım. Türk Telekom’da çalışırken ikinci öğretimden Tokat MYO Elektrik bölümünden mezun oldum. Konuşmam düzgün olduğundan Kişisel Gelişim seminerleri de vermekteyim. Hatta İstanbul Bakırköy İşitme Engelliler ve aileleri Derneği Başkanı Viki Özroman’a 26.Eylül.2006 tarihinde İstanbul’da bir seminere davet etmiş ve bana bilgisayarda armağan etmişlerdi. Yazı yazmaya 1982 yılında başladım. Tokat yerel basınında yazı türünün her türlüsünden yazılar yazdım. Halen de Tokat yerel basınında gönüllü köşe yazarlığını yapmaktayım. Yazılarımı Genç Gelişim Dergisi ve zamanında çocuk dergileri de yayınladı.

SORU– Efendim yazı yazmaya başladığınız 1982 yılından bu yana 27 yıl geçmiş ve bu zaman zarfında kitap çıkarmayı düşünmediniz mi? İlk kitabınızın hikâyesini anlatır mısınız?

T.YALÇIN - Yazı yazmaya başladığım lise yıllarından beri İlerde büyük yazar olmam beklenmekteydi. Ancak lise, üniversite yıllarında ve memurluğum zamanın da aktif olarak yazılar yazmıyordum. Sadece mahalli basında defterime yazdığım hikâyelerim, mizah hikâyelerim, oğluma yazdığım mektuplarım yayınlanmakta idi. Çok okunduğum söylenmekte idi. Kendisi de bir yazar Olan Gaziosmanpaşa Üniversitesi öğretim üyesi Köksal Pabuççu beni her zaman kitap çıkarmaya teşvik etti. ”Kendin bastır sat” diye önerilerde de bulundu. Ama ben kitabımın bir yayınevi ya da sivil toplum kurumu tarafından basılmasını istemekteydim. Bence bir yazar sadece yazar yayınlamak ise yayınevlerinin ve sivil toplum kuruluşlarının işidir. Bu teşvikler sonucu kitabımı yayınevlerine sundum. Kitabımı beğenmelerine rağmen yayınlamak istemediler. Ben gene de umudumu kaybetmedim.

SORU- Kitabınızın basılması nasıl oldu?

T.YALÇIN - Üniversite okurken hocalarım dâhil olmak üzere işitme engelli olmama rağmen nasıl Üniversite tamamladığım şaşkınlıkla karşılanmakta idi. İkinci Üniversiteyi tamamlayınca “ İki Üniversite tamamlamış işitme engelli “ olarak tanınmaya başladık. Ben ise işitme engelli olmama rağmen başarımın normal olduğunu başkalarının da işitme engelli olmalarına rağmen Üniversite okumuş olabileceğime inanmaktaydım. Bu inançla benim gibi işitme engelli olmasına rağmen Üniversite tamamlamış insanları araştırdım. Onlarla tanıştım. Maille röportajlar yaptım. Tokat Gazetemdeki köşemde yayınladım. Büyük ilgi topladı. Bunların aileleri ve işitme engelli dernek başkanları ile röportajlarım yayınlandı. Bir gün İşitme Engelli Spor kulüpleri Federasyon Başkan Vekili Yunus Bayraktar ile tanıştım. Bunları niye kitap yapmadığımı sordu. Ben durumu anlatınca bu röportajları Diyanet Vakfı’nın engelliler yararına 1000 adet basabileceğini ve federasyonunda dağıtacağını söyledi ilk kitabım ortaya çıktı.

SORU– Kitabınızın amacı nedir? Topluma hangi mesajı vermek istediniz içeriğinde ne var?

T.YALÇIN- Kitabımın amacı şu. İşitme engelliler genelde “Biz Üniversite okuyamayız, duymuyoruz “ Engelli ailelerin ise “ Çocuklarımız işitme engelli ve Üniversite okuyamaz zaten sağlamlar bile Üniversite okuyamıyor” önyargılarından kurtularak “ Onlar başarmış. Okumayı seversek bizde başarabiliriz” anne babalara ise “ Onlar başarmışsa bizde çocuklarımızı teşvik edelim ve bizim çocuklarımızda başarsın” mesajı verebilmek. Bu mesajı verebilirsek ben çok mutlu olacağım. Kitabım benim hakkımda Kişisel Gelişim Dergilerinde çıkan yazılar, benim ÖSS Başarısı konusunda yazılarım Başarılı İşitme Engelliler ve aileleri ile yapılan röportajlar, Başarı üzerine hayalimdeki bir gençle sohbet, motivasyon konuşmaları, bir hikayemden oluşmakta. Kitabımdaki bazı röportajlar ve yazılar Kişisel Gelişim Dergisi, Genç Gelişim Dergisi ve Tokat Gazetesinde yayınlandı. Bazıları ise ilk defa yayınlanmakta kitabımda. Kitabımın adı ise SESSİZ DÜNYADAN ESİNTİLER adını taşımakta.

SORU- Genelde ne tür yazılar yazmaktasınız?

T.YALÇIN– Hikayelerim, Mizah hikayelerim, Bir Babanın Oğluna mektupları türü edebi mektuplarım, engelli haklarını anlatan sohbet türü yazılarım bulunmakta . Hikayeciliği ve Kişisel Gelişimi birleştirerek yazdığım hikayelerim Tokat basınında defalarca yayınlanmış, çocuk hikayelerim ise zamanın Tercüman Çocuk, Milliyet Çocuk, Türkiye Çocuk, Can Kardeş dergilerinde yayınlanmıştı. Şu an hikayeciliğimi geliştirmek için çalışmaktayım.ve hikayeciliğim oldukça başarılı bulunmakta ve hikayelerimdeki mesajların keskin olduğu anlatılmakta.

SORU- Bunları neden yayınlamadınız bugüne kadar?

T.YALÇIN– Bu çalışmalarım ilk defa denendiğinden dolayı yayınevlerine kabul ettirmek mümkün olmadı. Ancak bu ilk kitabım beni çok motive etti. Düşünün ki 27 yıldan bu yana yazı yazan işitme engelli bir yazar 39 yaşında ilk kitabını çıkarmış ve bu onu çok motive etmiş ve geliştirmiş. Bu gerçekten önemli. İsterim ki kitaplarımı yayınevleri yayınlasın. Hem onlar faydalansın hem ben hem de okuyanlar farklı şeyler okuyarak hayatta daha başarılı olmak üzere motive olsunlar.

SORU- Kitabınızın bu kadar ilgi çekeceğini fark etmiş miydiniz?

T.YALÇIN- Kitabımızı çıkarmak pek kolay olmadı. Türkiye’de ilk kitap çıkarmak hem zor, hem zevkli hem de hayatı iyi anlamamız açısından oldukça eğitici, öğretici ve geliştirici bir süreç oldu. Kitabımız yayınlanmadan kitap, kişisel gelişim ve işitme engelliler camiasında ilgi ile merakla beklendi. Herkes “Çıkınca bizde alalım, bize vermeyi unutma” dediler. Umarım okuyanlar engelli olsun olmasın motive olurlar. Herkes işitme engellileri daha iyi anlar ve onları sever. Amacım da işitme engellilerin toplum tarafından samimiyetle kabullenmesi. Sağlam olanlarda “ Onlar engeline rağmen başarmış. Biz sağlamız. Biz de başarabiliriz” diye düşünürse o zaman başarı onlarla olur sanıyorum.

SORU- İşitme engelli bir yazar olarak toplumdan ve yayın dünyasından neler beklemektesiniz?

T.YALÇIN– Yayın dünyası ve toplumumuz şunu unutmasınlar ki işitme engelliler sadece duymayan insanlar onlarda yazı yazabilir, farklı şeylerle yaratıcı fikirler üretebilirler. Hem kendilerini , hem çevresindeki insanları motive edebilirler. Duymamak dışında onlarda normal insanlardır. Yayınevleri bizim kitaplarımızı yayınlayarak. Okuyucularda hayata bakış açımızdan, azmimizden dersler çıkararak kitaplarımızı okuyarak ve okutarak faydalanırlarsa o zaman asıl engelin beyinin işitmemesi olduğunu göreceklerdir. Engelli olsun olmasın tüm insanların bilinç ve farkındalık dolu bir dünyada yaşamalarını temenni ederim. Yazılarımla ülkemizin ve halkımızın gelişme sürecine katkıda bulunmak isterim. Bunu başarabilirsem mutlu olurum.

Kaynak: http://www.engellihaberleri.com/haber-iki-universite-tamamlamis-bir-yazar
-turan-yalcin-ilk-kitabi-t3556.html