|
|
Hizmet kelimesi, Arapça'dan Türk diline geçmiş
ve başkalarına verilen maddî-manevî destek, yardım ve iş görme anlamlarına
gelmektedir.
Sosyal Hizmetler, herhangi bir sebeple sosyal
veya ekonomik muhtaçlıklarla karşılaşan kişilere ve ailelere fayda sağlamak,
destek olmak, insan haysiyetine uygun yaşayış düzeyinin gerçekleşmesine
katkıda bulunmak hedefine yönelmiş hizmetlerdir.
Modern sosyal hayatta sosyal hizmetler, kişi,
grup ve toplulukların yapı ve şartlarından doğan ya da kendi denetimleri
dışında meydana gelen bedenî, zihnî ve ruhî eksikliği, fakirlik ve
eşitsizliği gidermek veya azaltmak, toplumun değişen şartlarından doğan
sosyal sorunları çözümlemek, insan kaynaklarını geliştirmek, hayat
standartları iyileştirmek ve yükseltmek, fertlerin birbirleriyle ve sosyal
çevresi ile uyum sağlamasını kolaylaştırmak maksadıyla insan şeref ve
haysiyetine yaraşır eğitim, danışmanlık, bakım, tıbbî ve psiko-sosyal
rehabilitasyon alanlarında devlet veya gönüllü-özel kuruluşlar tarafından
sistemli bir şekilde ifa edilen hizmet programlarının bütünüdür (Kaynak: Ali
Seyyar; Sosyal Siyaset Terimleri; Beta Yay.; İstanbul; 2002).
Sosyal Hizmetler, “Kişi ve ailelerin kendi
bünye ve çevre şartlarından doğan veya kontrolleri dışında oluşan maddi,
manevi ve sosyal yoksunluklarının giderilmesine ve ihtiyaçlarının
karşılanmasına, sosyal sorunlarının önlenmesi ve çözümlenmesine yardımcı
olunmasını ve hayat standartlarının iyileştirilmesi ve yükseltilmesini
amaçlayan sistemli ve programlı hizmetler bütünü”dür (1983 tarih ve 2828
sayılı Kanun; m. 3).
Kamusal sosyal hizmetler, “kamusal sosyal
yardım”, “devletçe bakılma” ve “sosyal çalışma” gibi sosyal güvenlik
politikalarda olduğu gibi, devlet bütçesinden finanse edilmektedir. Diğer
sosyal güvenlik yöntemlerinden farklı olarak, sosyal hizmetlerin niteliği
maddî olmaktan ziyâde hizmet sunmaya ve toplum kalkınmasına yöneliktir. Bu
perspektiften bakıldığında sosyal pedagoji hizmetleri ile paralellik
arz etmektedir.
Ülkemizde hem merkezî yönetim, hem de mahallî
idareler, sosyal hizmetler sunmaktadır. Merkezî yönetim bazında Başbakanlığa
bağlı kuruluşların (Kadın ve Sosyal Hizmetler Müsteşarlığı ve buna bağlı
Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu; Vakıflar Genel Müdürlüğü) yanında
bazı Bakanlıklar (Çalışma ve Sosyal Güvenlik, Milli Eğitim, Sağlık ve
İçişleri Bakanlıkları) sosyal hizmetler alanında faaliyet göstermektedir.
Mahallî idarelerde Belediyelerin, İl Özel İdarelerinin ve Köy İdarelerinin
sosyal hizmet faaliyetleri bulunmaktadır.
Hedef kitle, korunmaya, yardıma, bakıma ya da desteğe
herkesten daha fazla ihtiyaç duyan, psiko-sosyal problemleri ile yalnız
bırakılmamaı gereken nüfus gruplarıdır.
|
|
|
Sosyal Hizmet Eğitimi,
sosyal hizmetler alanında vazife alacak personeli (sosyal hizmet uzmanı;
sosyal pedagog veya sosyal çalışmacı) yetiştirmek maksadıyla yürütülen
meslekî eğitimdir.
Sosyal Hizmet Mesleği, en gelişmiş modelini
sanayileşme ve kentleşme süreci ileri olan, yani, gelişmiş ülkelerde bulmuş;
kentsel toplumlarda ortaya çıkan sosyal sorunlara ya da kent kır
iletişimsizliğine dayalı sorunlara karşı belirli disiplin içinde müdahale
eden, belirli çalışma yöntemleri, meslekî ilke ve kaideleri olan bir
meslektir.
Sosyal Hizmet Uzmanının iki temel hedefi
vardır:
1.)
Sosyo-ekonomik, kültürel ve
psikolojik sebeplerle toplumsal dengesi bozulmuş fert, grup ve
topluluklara,kendi kendilerine ayakta kalabilmeleri yönünde sosyal
(rehabilitasyon) hizmetler vermek.
2.)
Hızlı (teknolojik, sosyal,
meslekî) değişimin olumsuzlukları ile birlikte uyum sorunlarını, çeşitli
sosyal programlarla gidermek ve sağlıklı fert-toplum münasbetleri
oluşturmak.
Sosyal Hizmet Mesleğinin
iki boyutu vardır:
1.)
İlmî Muhtevası: Bir takım
insan davranışı, toplum bilimleri ve özellikle sosyal pedagoji ve sosyal
psikoloji temellerine dayanan teori ve genelci-ihtisaslaşmış yöntemler.
2.)
Sosyal Muhtevası:
Toplum içinde özel sosyal sorunları olan kişilere bu ilmî altyapı ve
yöntemlerle yardımcı olmak. Bir başka ifadeyle, ihtisaslaşmış yöntemler
çerçevesinde değişik sosyal gruplara ve insanlara sosyal hizmet programları
uygulamak: Örn.: Kişi üzerinde şahsî çalışma; sosyal grup çalışması; toplum
çalışması; aileye yönelik sosyal hizmetler, çocuk ve gençlere yönelik sosyal
hizmetler, özürlülere, bakıma muhtaçlara, uyuşturucu müptelası kişilere ve
yaşlılara yönelik psiko-sosyal rehabilitasyon hizmetleri.
Ülkemizde 1959'da çıkarılan 7355 sayılı
Sosyal Hizmetler Enstitüsü kurulmasına dair kanunun ilgili maddeleri
uyarınca, ilk kez sosyal eğitim veren Sosyal Hizmetler Akademisi,
Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığına bağlı olarak, lise öğrenimi üzerine
4 yıllık öğretim ve eğitim yapan yüksek bir öğrenim ve araştırma kurumu
olarak 1961 yılında hizmete açılmıştır.
1982 yılında 2547 sayılı Yüksek Öğretim Kanunu
ile Hacettepe Üniversite bünyesinde yer almış, Rektörlüğe
bağlı olarak Sosyal Hizmetler Yüksek Okulu adında ülkemizde
faaliyet gösteren tek sosyal hizmet eğitim kurumudur. Yüksekokulun gâyesi,
“ülkenin temel sosyal yapısı, sorunları ve sosyal hizmet metodolojisi
hakkında mesleki bilgi ve beceriye sahip, kırsal ve kentsel ortamlarda,
resmî ve hükümet dışı çeşitli sosyal hizmet alanlarındaki kuruluşlarda görev
alabilecek, çeşitli düzeylede sosyal politika ve planlamaya etkili bir
şekilde katılabilecek, çeşitli sosya hizmet alanlarındaki planlama yönetim,
örgütleme, araştırma etkinliklerini yürütebilecek sosyal hizmet uzmanları
yetiştirmektir”.
“Sosyal Hizmetler Yüksekokulu, Uluslararası
Sosyal Hizmet Okulları Birliği'nin üyesi olup, uluslararası düzeyde kabul
edilmektedir. Özellikle uygulama çalışmalarından, Türk vatandaşlarının
yaşadığı Almanya, Hollanda, Danimarka, İngiltere vb. Avrupa ülkelerindeki
Sosyal Hizmet Okulları ile işbirliği yapılmaktadır”.
Türkiye'de sosyal hizmet eğitiminde seçilen
model genelci yaklaşımdır. Bu yaklaşımın tercih sebebi, ülkemizdeki sosyal
hizmet örgütlerinin yapısı ve sosyal hizmet mesleğinin beklentilerinin
ihtisaslaşmayı gerektirecek seviyeye ulaşmamış olmasıdır. Ayrıca, ülkemizde
sosyal demografik yapının istatistikî yönleri tam olarak bilinmediği için,
hangi sosyal alanda hangi sosyal türden sosyal hizmet uzmanlarına ihtiyaç
duyulacağı da bilinmemektedir.
Almanya'da ise değişik sosyal alanlarda sosyal
hizmet uzmanı yetiştiren 104 eğitim kuruluşu vardır. Bunlardan 29 fakülte,
71'i meslek yüksek okulu ve 4'ü de meslek akademisidir.
Sosyal Hizmet Uzmanları, sosyal hizmet
hedeflerini gerçekleştirmek maksadıyla sosyal hizmet kurumlarında istihdam
edilirler. Görevleri, sosyal hayatta kendi başına ayakta kalamayan sosyal
sorunlu kişilerin, toplum hayatına kazandırılmasında yardımcı olmaktır.
Sosyal hizmet uzmanları, toplumda sosyal açılardan özel olarak korunması,
bakılması veya eğitilmesi gereken fertlerin sorunları ile yakından
ilgilenirler, onlara, sosyal uyum noktasında yardımcı olurlar.
Sosyal değişimi yakından takip eden sosyal
hizmet uzmanları, bazen değişik sosyal alanlarda (köyde, şehirde,
gecekondu mahallelerinde), bazen de değişik sosyal kurumlarda (Huzurevleri,
hapishaneler, hastahaneler, gençlik merkezleri, çocuk yuvaları, yetiştirme
yurtları, özürlüler rehabilitasyon merkezleri) yaşamak mecburiyetinde
bırakılan ve farklı sosyal sorunları olan sosyal grup ve kişilerle
ilginirler.
Sosyal hizmet uzmanları, sosyal hizmet
kurumlarında yönetici, uygulayıcı ve planlayıcı olarak, tıbbi ve psikiyatrik
ortamlarda, özel eğitim kurumlarında, aile planlaması-ana çocuk sağlığı ve
halk sağlığı alanlarında, kırsal ve kentsel toplum kalkınması projelerinde,
yerel yönetimlerde, işçi refahı ve endüstriyel ilişkiler alanlarında, Devlet
Planlama Teşkilatı, Kredi ve Yurtlar Kurumu, Çalışma ve Sosya Güvenlik
Bakanlığı, Milli Eğitim Bakanlığı gibi kuruluşlarda uygulayıcı, planlayıcı
olarak istihdam edilmektedir.
Batı dünyasında sosyal hizmet uzmanlarına,
sosyal çalışmacı da denilmektedir. Sosyal çalışmacı, sosyal sorunlu kişi ve
ailelere maddî ve mânevî (sosyal) destek sağlamak maksadıyla, değişik
kamu-özel sosyal kurum ve kuruluşlar adına, gerek bu kurum ve kuruluşlara
bağlı sosyal tesislerde, gerekse bunların dışında değişik sosyal alanlarda
(gecekondu mahallelerinde, hapishanelerde) çalışan sosyal elemandır.
Türkiye'de sosyal
çalışmacı, Özürlüler Rehabilitasyon Merkezlerinde görevli sosyal uzmandır.
Sosyal çalışmacının vazife ve salahiyetleri, SHÇEK Genel Müdürlüğü,
Özürlülerin Tespiti, İncelenmesi, Bakım ve Rehabilitasyonuna Dair
Yönetmeliğe göre şunlardır: 1.) Merkezde bulunan özürlüler ve bunların
aileleri ve yakınları ile sosyal hizmetin yöntem ve tekniklerini kullanarak,
meslekî çalışmalar yapmak, bildirimi yapılan özürlüler hakkında sosyal
inceleme raporu düzenlemek. 2.) Yapılan Çalışmaları kaydetmek, meslekî
araştırma ve incelemelerde bulunmak.
|